انجمن علمی عرفان اسلامی ایران روز شنبه چهاردهم اردیبهشت در قالب دورهمی معنوی، نشست "رمضان فرصتی برای تغییر" را با حضور دکتر حسین اقبالی نسب برگزار نمود.
این جلسه با تلاوت آیاتی چند از سوره انفطار و قدر توسط استاد اقبالی نسب و با طرح این سؤال که چه انتظاری در ماه مبارک رمضان از خود داریم ؟ آغاز گردید .
- دکتر اقبالی نسب با تذکر این نکته که :
ماه رمضان معدن بزرگی است که همه اتفاقهای خوب در آن هست ، از ما می پرسند چه سفارشی دارید تا ما آن را برایتان بیاوریم . بزرگترین اشتباه آن است ندانیم به چه نیاز داریم .اگر نیاز خود را بدانیم میرویم میگردیم و آن را پیدا میکنیم .
مهمترین دستور کار را دراین ماه تقوی یا مراقبت از خود معرفی کردند که دارای دو حوزه عمومی و اختصاصی است . حوزه عمومی مراقبت از خود در این ماه همان اعمال عبادی و تکالیف شرعی این ماه است که غالبا به آنها توجه میشود ؛ اما در حوزه اختصاصی باید سه مؤلفه « اندیشه ، هیجان و احساس ، رفتار » در پایان این ماه ، درون هر یک از ما دچار رشد و تحول بشود .
- در ادامه به اهمیت امید بعنوان منشاء تحول و حال خوب اشاره شد ، ضمن آنکه باید توجه داشت «امید و ایمان به یک سری ارزشها » از مشترکات انسانهای موفق است . از مهمترین راههای تقویت و بالا بردن آنها در سطح جامعه ؛ پرداختن و بازگویی "سرسختی ها " به جای "سختی ها"است و آسان ترین راه آن قصه گویی است و قرآن هم از این روش استفاده میکند .
- سپس به اهمیت سه مؤلفه بصیرت ، توکل و تفویض ، برای رسیدن به مراقبت از خود پرداخته شد ، تا بدانیم از خدا چه بخواهیم زیرا (( خداوند باندازه تلاش ما به ما میدهد نه باندازه خدایی خود )) .
- در ادامه با نامیدن ماه ضیافت الله به حضرت رمضان وتشریح مقام والا و بلند این ماه ؛ لزوم و و جوب ادب داشتن نسبت به این ماه تبیین و تشرح گردید که بالاترین ادب نسبت به این ماه درک لحظات نورانی آن است ؛تا جاییکه انسان به جای آنکه از سر تکلیف وارد این ماه بشود ، حالت تشریف و مشرّف شدن به آن را پیدا کند، و این سعادت حاصل شود که همواره حالت ذکر همراه با تفکرداشته باشیم.
- پس از هم اکنون بیاندیشیم که در ماه رمضان (کجا ) ( چه تغییری ) ( به چه اندازه ) باید داشته باشیم .