برنامه این هفته دورهمی معنوی انجمن علمی عرفان اسلامی ، همزمان با پنجمین روز از ماه مبارک رمضان ، با موضوع خودشناسی در پرتو دعا و نیایش با سخنرانی دکتر منصوری لاریجانی برگزار گردید .
ایشان در آغاز با اشاره به اهمیت خودشناسی و ارتباط آن با شناخت جامعه و خداوند ، اصالت انسان را به میزان شناخت وی از خود دانسته و ماه مبارک رمضان را بهترین فرصت برای پیدا کردن خود و دعا و نیایش را بهترین وسیله برای این مهم معرفی نمودند .
سپس در تبیین اهمیت دعا در راه خود شناسی ، نیایش و دعا را از ملزومات تفکیک ناپذیر غالب مکاتب دانسته و ضمن یادآوری جایگاه و آدابی که در باب دعا در آیات قرآن مشاهده میشود تاکید نمودند : انسان با قرار دادن خود در میدان فراخوانی خداوند که همان دعا و نیایش است موفق به یافتن خود و درک قدر و قیمت خود میگردد اما مهم آن است که در مرحله بعد بتواند این موقعیت را در خود پایدار کند و به بیان عرفا از مقام تلوّن به مقام تمکّن برسد .
علامه سید حیدر آملی در بیان آیه أُدعونی أستجب لکم میگوید بر اساس این آیه خدا خود را مجیب قرار داده تا او را بخوانیم تا این گفتگو مرتبا بین ما و خدا برقرار و مکرر باشد تا نهایتا مؤمن شویم ، یعنی آن هویت در ما مستقر شود .
پس با دعا هم خودمان را پیدا میکنیم هم پایداری و هویت پیدا میکنیم؛ این هویت شناسنامه و کد ما در نظام آفرینش است .
اینگونه نیست که فقط نماز و دعایی خونده شود بلکه باید دعا تبدیل به یک رابطه مستمر و همیشگی بین من و خدا شود، انسانی که به این مرحله برسد تماما ذکر میشود .
در مرحله بعد انسان باید تلاش کند تا حال که در این میدان فراخوانی خداوند قرار گرفته دیگر آنرا گم نکند که راه این مهم به فرموده قرآن کریم تضرع از روی خوف است و نتیجه آن این است که از غافلین قرار نمیگیرد.
نتیجه آنکه با دعا خود را پیدا میکنیم و در میدان فراخوانی خدا قرار میگیریم ، سپس آن خود را که پیدا کردیم با دعا و گفتگوی مداوم تثبیت کنیم ؛ با دعا آنرا تبدیل به هویت میکنیم که این هویت شخصیت اخروی ما و این مقام ثبوتی بدست آمده با اشک و آه است .